Poem kusuyor kalemim iç odam sancılı vakitsiz
Zamana veda niyetinin dinginliğinde Us’um
Bir kaç damla sen d/üşüyor aklımın kuraklığında
Vedaya dair sızıyla birlikte
Şimdi biz diye bir şeyde kalmadı veda adasında

Sisli yalnızlığımda uğultular geziniyor anakaradan uzak
Girdabında boğuldum hep aldığım nefeslerin
El değmedik yeri yok hayallerimin veda sırasında
Acaba adayı hak eden benmiydim
Taht kurmuş hükümdarca saltanat sürdüren

Hattını dolaşıyorum sensizliğin sığlığında
Sevgi savurduk tatlı bir edayla kısa zaman dilimine
Vazgeçip boğuyorum bana serap gösteren özlemlerimi
Ve en güzel vedalara sarılıyor ellerim
Bir başka bahara sürüklenirken vedalarla

Yapayalnızım veda odamda kimsesizliğim hariç
Avuçlarıma batarken hatıraların her bir parçası
Titrek parmaklarıma hükmedemiyor yüreğim
Ve alnımın orta yerine paslı namludan sıkılmış
İzli bir mermi çiziyor anında geceyi veda adasından