Günler geceyi, geceler gündüzleri getirdi.
Aylar yılları, yıllar ömrümü alıp götürdü.
Bu ayrılık yavaş yavaş yedi bitirdi.
Her saat vuruşunda,korkuyla ürperdi yüreğim.
Derdimi açıpta kimselere;
Diyemedim...

Günden güne eridim bittim.
Yaş geçti,gençlik gitti gerçeği gördüm.
Daldaki yaprak gibi kuruyup soldum.
Gün gelir ayrılır da üzülür dedim,
Sırlarını sakladım yüreğim de;
Kimselere;
Diyemedim...

O yar gitti artık geri gelmez.
Gelse bile artık beni görmez.
Çaresiz dertlere düştüm kimseler bilmez.
Mezarım üzerinde kurudu otlar,gayri bitmez.
Güller soldu artık bülbüller bile ötmez.
Kara toprağı özlerken,
Soğuk yüzümü olsun gel de gör;
Diyemedim...

Yağmurlar dindi de
Gözlerimde yaşlar dinmedi.
Ağladım gizli gili kimseler görmedi.
Kanayan yarama dost eli merhem olmadı.
Kanasın artık mahşere kadar,
İlacı sendeydi;
Diyemedim...

Bu şiiri sana yazdım.
Kendi mezarımı kendim kazdım.
Hani beni canından çok severdin?
Sevip sevmediğini şimdi daha iyi anladım.
Yine de razı olmadı yüreğim,üzülmesin diye derdimi;
Diyemedim...

Soyadım Ateş şiir yazarım.
Gözlerinde kaldı boncuk boncuk nazarım.
Ben gidiyorum vefalı dostlarıma selam ederim.
Şu fani dünyada kaldı tek merakım
Arkamdan kimler ağladı, kimler güldü;
Bilemedim...


Cem
26.05.2014