KARDELEN

Sen gün ışığısın çorak toprakların yaban çiçeği yaşama döndüren
Sen içimde bir vuslat kasırgasın düşündüren
Bazen, bir gurbet türküsü okurken hazan yaprağı gibi titreten
Bazen’de bir şiir isimsiz gelen
Sen gönül kışlarımda açmış KARDELENSİN

Sen kimsenin bilmedigi yıldız gibisin
İstersen derya düşünür kahrolur kederinden ,
İstersen dağ olur ,yağmur olur, bulut olur
Bir rüzgaırın koynundan çıkar gelirsin
Gözlerin iki masum karanfil sanki
Gözlerini alsam yüreğime taksam KARDELEN

Sen gönlümde bir ateş, ömrümce sızlayacak
Sen gönlümde en tatlı anılar bırakacak
Sen, şu karanlık gönlüme en tatlı ışığı saçacak
Seni SEVSEM yüreğime eksem KARDELEN

Hoyrat şarkısı söylerken dudaklarım
Hep seni söyler, hep seni yazar ellerim
Sen uçurumun dibinde bir çiçek sevgiye susamış
Sen gökyüzünde bir yıldız tek başına kalmış
Seni ömrümce sevsem, bedenime girsen KARDELEN

Aşkım ağlarken göz yaşlarımda
Hep seni akıtıyorum , içime bir çığ gibi büyüyorsun
Şu yaralı gönlümde …
Senki güneşimsin ; yıldızımsın herşeyim oldun benim
Seni alsam bağrıma bassam , doyasıya sarılsam KARDELEN

Bir tesadüf başladı her şey
Seninle yaşadı her şey …
Sana sevgimi , gönlümü verdim
Ne olur ; sen’de ölümsüz bir AŞK ile sev BENİ
Seni “ SEVİYORUM “ desem , uğrunda ölsem KARDELEN

Geceler olunca içimde bir sızı ,
Hep seni düşünür şu mecnun
Sana hasret kalımş , bedenim ,
Seni seviyorum demenin zorluğunda
İnan kalbim seninle , seni ne çok sevmişim meğer
Bir aşık olsa ancak bu kadar SEVER …
İşte seni SEVİYORUM sana SUSUYORUM …
İşte SENİNLEYİM , KARDELEN …

Seni unutmak mı dedin ; güldürme beni
Sanıyormusun “ KARDELEN “ unutacak seni …
Bazen bir dua oluyorsun dilimde
Bazen’de bir saplantı beynimde
Ve şu yorgun gönlüme , bir yol varki ÇOK UZAK …
YOK , YOK yeterli değil bütün bunlar
Gir kalbime “ UFAKLIK “ gör bendeki seni
Kimbilir belki bir GÜN ;
SEN’DE ANLARSIN ( KARDELENİ ) …

Hayrettin BİNİCİ 23.12.1995