36
Yorum
52
Beğeni
5,0
Puan
3237
Okunma

Bir kadın gördüm sahilde,
Mecali yoktu,ağır ağır yürüyordu .
Belli ki; yılların vermiş olduğu,
Bedelini ağır ödediği bir hayat,
Küf kokan yorgunluk,yılgınlık,
Vardı; çökmüş omuzlarında!
Sessizce yaklaştım yanına.
Gözlerinde kırık dökük mazi,
Boş ve anlamsız bakıyordu.
Bakışının dehlizinde kayboldum.
Kurak topraklar gibi solgun,
Sevgiye hasretti yüzü!
Asildi duruşu, başını kaldırıp,
Denize doğru bakmaya başladı.
Hüzünlü bakışları bir noktada sabit,
Yosunun kokusu denize karışırken,
Sessizliği bozan martı ve dalga sesleri,
Hissiz bir o kadarda tepkisizdi!
Çok şey biriktirmiş yüreğinde,
Tek kişilik yarım yaşanmış ömür!
Vuslatı görmeyen baharlar,
Sözde kalmış mutluluklar,
Boğazında düğümlenen çığlıklar,
Uçurumun kenarında kalan yarınlar!
Kaç dakika,saat oldu farkında olmadan,
Cümleler kurup hiç sohbet etmedik.
Gözlerimizle bakışıp yürekte buluştuk.
Kendimize bile itiraf edemediğimiz
Dillendirip ,söylemediğimiz,
İç sesimizle çok şey konuştuk!
Yalnızlık mabedine terkedilen bir garip yolcu.
Küfesinde nankör takvim yaprakları,
Geldiği yöne doğru dönerek,
Hiçliğe yürümeye başladı.
Mechul yabancı geldiği gibi gitti,
Ardından baka kaldım!
Kimdi bu mechul yabancı ?
Sen
Ben
O
İçimizden biri!
___Nuray Çakmak_23.05.2014_
5.0
98% (56)
4.0
2% (1)