Hayat o kadar zalim ki,

Seni tutsak gibi içinde tutuyor...

Sanki bir hapis içinde çürüyorsun gittikce,

Ne çıka biliyorsun ne kala biliyorsun ,

Hayatın kölesi olmuşuz, geziyoruz peşinde ...


Sevgili şairem,küçük melek hayat çok acımasız,kimi zaman yıllar süren bir ayrılıkla parçalanmış şizofren bir insanın, kimi zaman da elini ateşe sokup binbir gece ceza çekmiş bireye işaret eder dört duvar;etrafını çevreler , zannedersinki akrep misali ateş yakılmıs etrafında, ağır ağır dönersin, anlatırsın derdini, yankısı vurur yüzüne tokat gibi, öyle cansız, öyle titrek gelir sesin dört bir tarafından yıkarken bedenini çıkış yoludur susmak, hiç birşey demeden durursan önünde, ne o seni incitir, ne sen onu,zira hayat zaten yeterince üzmüştür,incitiştir...Kimi zaman kana bulanır hayat, acı verir...Tecrit edersin varlığını, varoluşunu dahi cezalandırmaya kalkarsın... Oysa varoluşun hesabını insana keserler, tüm hesapları kestikleri gibi acımasızca olur üstelik;handır, ya da hücredir, ya da belki mezardır ortalarında kalan alan ama her halükarda, zihni kapsayan, zihni örten bir kutudur 4 duvar.... Acımasız ve kendi ellerinle örüp, kaleni yaptığın içine binbir hayalini, gözyaşını akıttığın kabuğunduraslında kaçıp saklandığındır... Miniminnacık bir delik bırakılır dört duvar örülürken; çatlaklarından sızıp içinden geçsin,kimileri süzülüversin diye...

Çok samimi içten güzel bir şiir okudum...gönül sesin hep çağlasın küçük memeğim....yüreğine sağlık...hep şiir sarmalasın güzel yüreğini...sevgimle kal ve hep şiirlere bulaş,seni çok seviyorum....peri

Hüzünlü peri tarafından 5/24/2014 12:06:58 AM zamanında düzenlenmiştir.