SANA İNANMIŞTIM

Yağmur diyorsun bana sevgili
Şimşeklerin uğultulu sesimi ürküten seni
Hani seni ilk gördüğümde
Elinde valizinle
Gözlerimin içine bakarak geliyordunya yanıma
Kalbimin çarpıntısı kasırga gibiydi,
Ne yapacağımı bilememiştim o anda
Fırtınalar kopuyordu dünyamda
Titriyordu ellerim sevinçten
Senin de hissetmeni istemiştim sessizce içimden,
Ummanlar kadar çok olsun sevgimiz bitmesin hiç
"Tuz kadar sevebilecekmisin"
Beni diye sormak istedim hep
Ama soramadım soramıyor sorgulayamıyordum
Yanılmış inanmışlığım vardı
Çok inanmıştım
"insana en büyük kötülük inancını yıkmakmış"
YIKILMIŞTIM
Öyle kırıldı ki yüreğim, duygularım, hislerim
Yanılan aklım mı yoksa kalbim mi bilemedim.
Ne adam gibi sev diyebildim nede sevilebildin
Hakkım yoktuda buna biliyorum SEN ELLERİN DİN
Sevmek denilince artık gülüp geçiyorum
Ellerim semada dilim duada
Bir daha aşık etme beni RABBİM İstemiyorum
Kaldıramayabilirim yalvarıyorum
Dayanmasına dayanırım belkide
Canımıda emanet ederim diye korkuyorum......aleyna ırmak





Ustacaydı anlatım severek okudum
Usta kalemi engin yüreği selamlıyorum kalemin susmasın
________________________Saygılar selamlar

EY YAR...SANA ÖYLE BİR İNANMIŞTIM Kİ....

"Öyle kırıldı ki yüreğim, duygularım, hislerim
Yanılan aklım mı yoksa kalbim mi bilemedim.
Ne adam gibi sev diyebildim nede sevilebildin
Hakkım yoktuda buna biliyorum SEN ELLERİN DİN
Sevmek denilince artık gülüp geçiyorum
Ellerim semada dilim duada
Bir daha aşık etme beni RABBİM İstemiyorum
Kaldıramayabilirim yalvarıyorum
Dayanmasına dayanırım belkide
Canımıda emanet ederim diye korkuyorum....."

ne adam gibi sev diyebildim...ne de sen sevebildin...çünkü biliyordum ki,sen ellerindin...Ve,artık ellerim hep dua dua semaya yönelmiş artık...Rabbim,diyerek,bir daha aşık olmayı istemiyorum...Ey Rabbim,SEN de biliyorsun ki,yeni bir aşkı kaldıramayabilirim fakat,dayanırım belki de...tek korkum,yeniden seversem,biliyorum ki,sevdiğimi,canımı da emanet eder gibi severim...

Şairem...yüzyılımızın travması bu betimlediğiniz ruh hali...nedense,hep eski sevdalara özenir insanoğlu ama,şimdilerde kıçı başı oynuyor sevmelerin...bir bakıyor insan,sevdiği başkalarına ait...ait olamamak sevdiğine,işte proplem burda sanırım...hep yorumlarımda zikrederim ki,Rahmetli Erebiş anamız,yedi sene beklemiş sevdiğini savaştan dönene dek...nerde o vefalı duruşlar...nerde o sadakat...nerde o yad ellere göz kırpmamak...duruş bu sevdada...şimdilerde ise,o iki ay önceydi verilen sözler...şimdi arkadaşız seninle gibi sözler...dedik ya,öyle sıradağlar gibi verdiği sözün ve sonsuz sevdasının ardında duran kaç kişi var toplumda...eh,sonuçta,herkes yüreğinin ekmeğini yiyecek her zaman...

şairemiz...eseriniz,betimlediğiniz özlenen aşkı dillendirmesi bakımından örnek verilecek bir eserdi...tebriklerim,ustaca örüp,mısralara sarmaladığınız özlenen aşkı dillendirmenize ve paylaşımınızaydı...saygılarımla...