10
Yorum
22
Beğeni
0,0
Puan
1913
Okunma

sıtma geçiren bir yokluk ağacı gibi
ortasında kadınlığının
arkasında çocukluğunun
ve önünde insanlığının
söküp bütün apoletlerini varlığının
tükürmek gelmişine, geçmişine
hep kere…
imlası bozuk sözcüklerin cümlesinin harflerine
sövmek ana avrat er kişi niyetine
er kişi dedim de
döküldü tüm dişlerim
söküldü içi geçmiş yüreğim
bize yanlış öğretmişler literatürü
biyolojisi bozuk kelimelerin
kadranı kırık dümeninde
yönümüz hep fırtına
sonumuz hep tufanken
üç doğru bir yanlışı telafi etmiyor…
şimdi yere bakma zamanı
eğin başınızı
toprağa gömdüğünüz umudunuzu koklayın
ta ki
güneşe bakmaya yüzünüz
ay’a söyleyecek sözünüz
yağmura seslenecek türküleriniz olana dek…
12:00/19.05.2014/ Sev_tap