3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1126
Okunma

Ve uzak
Çok uzak kentlerin birinde yaşıyorum sessizce
Ağaç oluyorum yaşadığım yerde
önce yaprak gibi açıyorum yeşil yeşil
Sonra sonbahar oluyor
Düşürüyorum kendimi hüzünlü çalan bir ıslıkta
Rüzgar savuruyor beni suskunluğumda
Bir o yana sallanıyorum bir başka yana
Düşüncelerim karıştırır beynimi o zaman
SEBEP ararım tekrar dönmek için insanlar arasına
Taaaa....ki bir gün bulana kadar
Ararım
Bulduğumda ise
Bir anda bebeğe yapılan ce eeeee diye beliririm karşında
o zaman ya sus pus olur kalırsın
Ya da o çocuk gibi gülümsersin karşımda
Mehmet Aküzüm
5.0
100% (2)