Geliyor bir feryadı figan
Doğmayan sabi çocuktan

Nasıl dayanır vicdan
Kalp ruh parçalanıyor her an

Nasıl anne hem de acımasız?
Analar olur mu bu denli insafsız?

Gelebilir miydin sen dünyaya annesiz?
Bilemezsin kalmadın sen çaresiz?

Ana geliyorum yokluk âleminden
Ne olur! Fırsat ver can evinden

Kıyamet mi kopar gelsem sinenden?
Kestim ümidi şefkatsiz annemden

Yattın masaya acımasız
Kestirdin elimi ayağımı ey insafsız

Çıkarttın sinen den parça parça
Yedirdin kedi köpeklere vicdansız

Çıkmadı sesim ağlayamadım
Yoktu nefesim bağıramadım

Döktü kalbim yaşları göz yerine
Feryadı figan etti ruhum, derinden derine

Bilemezsin sıcak sinende ne kadar rahattım
Doğunca gülücükler dağıtacaktım

“Ayaklarının altına aldıracaktım cenneti”
“Sonsuza dek yaşatacaktım ebedi”

Ne olurdu verseydin fırsat
Vicdanın olmaz mıydı daha rahat

Ilık ılık içseydim sütünü
Bilseydim insanlık özünü

Elim ayağım takılmıştı neden?
Ağır gelip can mı yaktı bu beden

Karanlıktan çıkarsaydın aydınlığa
Gözlerimle mi bakacaktım dünyaya?

Çok sevindim doğuyorum diye
Katlanacaktım acılara kavuşmak için size

Her halde dünya yolculuğu böyle
Merhametsizlik değil mi? Anne sen söyle

Parçalanıp el ayak, can yakılacak
Anladım ben ölüp annem yaşayacak

Acıdım, anam daha kaç çocuk aldıracak?
İstemiyorum düşünmek acılarım artacak

Yerim dar fakat çok rahattı
Ayrılık vakti geldi çattı

Âlemi dolduracak sevgim vardı
Düşüncelerim hayal âleminde kaldı

Ne idim, nasıl oldum hep hissettin
Yiyip içiyor, yatıp kalkıyor daim beraberdin

Nasıl sağ kalacaksın öldürünce beni?
Yüce Allah görüp, bilmez mi her şeyi?

Öldürdü annem, haberin var mı baba?
Beraber mi verdiniz kararı yoksa?

İnsan olan insan, parçalar mı yavrusunu?
Yüce Halik sormaz mı Ahirette bunu?

Sevinçliyim, sizden ayrıldım
Ölümü doğmadan tattım

Bencil dünyanızda kalsaydım
Canavar ruhlu, siz gibi vahşi insandım

Bekir Özcan-Borborunbekir