Diz çöktürsün sizlere kömürlerin karası;
Kim saracak söyle kim dokunulmaz yarası;
Siyahın beyazlardan hesap sorma sırası;
Çaresizlik ne zor şey umutlarım koma’da;
Ruhunu teslim etti gözyaşlarım Soma’da…

Rakamlar utanırken dile gelen kayıptan;
Kimler nasıl kurtulur vicdanda ki ayıptan;
Bazıları ses verir bilmiş gibi gaipten;
Mazeretler oynaşır falan, filan, ama’da;
Ruhunu teslim etti gözyaşlarım Soma’da…

Umutlar beyaz renkli siyah renkli hayaller;
Nasırdan, ha gayrette yürek tutan tüm eller;
Sustu… Konuşur mu hiç veda etti hep diller;
Kömür mü kara renkli vicdanlar mı acaba?
Ruhunu teslim etti gözyaşlarım Soma’da…

Aman başın sağolsun çok üzüldük, ağladık;
Yürekleri kavurduk yürekleri dağladık;
Bizler ki vicdanları en olmaza bağladık;
Nedir beşerden gayri maddiyata bu çaba;
Ruhunu teslim etti gözyaşlarım Soma’da…

Yine kömür karası bir genç kızın eşinde;
Kimi amca, dayısı kimi kardeş peşinde;
Kavruldum alev alev acizlik ateşinde;
Batmasın sedye diye çığlık atar bir BABA;
Ruhunu teslim etti gözyaşlarım Soma’da…

Ali ALTINLI – 14/05/2014
Saat: 16:23