3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
875
Okunma

Empati kurmak ve onların yerinde olmak bile zordu aslında.gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum ama onlar gibi düşününce galiba yaşamak bile zor.Ne diyyim Rabbim ailelerine sabır kaybettiğimiz madencilere rahmet dilemekten başka
Hani diyorum bir an evvel sıcak evime varsam
Eşimi çocuklarımı sıcacık sarıp sarmalasam
Ne olurdu sevdiklerime hiç hasret kalmasam
Onlarla bir gün daha fazladan yaşayabilsem
Bende istemez miydim elim yüzüm tertemiz
Rahat elbiseler içinde oturarak çalışsam
Sabah gidip, akşam evime sağ salim dönsem
Ölüm baki lakin; bu korkuyu hiç yaşamasam
Yeryüzünde çalışmak nedir hiç öğrenemedim
Bir gün olsun korkusuz işime gitmeyi bilmedim
Bir an olsun ölümü unutmayı adet edinemedim
Selalar okundu sandım hep, yaşarken üzerime
İşte bir facia daha ,döner miyim ki; evime muallakta
Yaşarken kabre girmek bu olsa,sabr ver Allah’ım
Sevdiklerim, eşim çocuklarım ailem kaldı en geride
Çığlıklar mı koptu, Kömürden şimdi musalla taşım.
14 Mayıs 2014
Filiz AKTAŞ
5.0
100% (2)