10
Yorum
29
Beğeni
0,0
Puan
2015
Okunma

orada
bir ırmağın içinde akıyordu yalnızlığım
öyle asude
öyle hırçın…
bıraksam kendini boğacaktı
boğacaktı kendini dokunsam
oysa ben kendini bulsun istedim
istedim ve kendini buldu…
bıraksam kurutacaktı ıslaklığını
oysa ben hep ıslak kalsın istedim…
gecenin ayazından
güneşin yüzüne çalınan kırağıydı yalnızlık
üşüyendi
yanandı
kaybolandı
olandı…
olmak fiilinin kökünden
nefesini alandı
yoktu
ama hep vardı yalnızlık…
sonra
baktım saksıdaki menekşeye
moruna karıştı turuncum…
o bana gülümsedi
ben ona ağladım
karıştı kokumuz
karıştı dokumuz
o bana ağladı
ben ona gülümsedim…
Şiirime sesiyle değer katan Olgun Onur beyefendiye kalben teşekkür ederim.
12:45/13 May.2014/Sev_tap