Ateş olmadan yanan; yüreğimde közümsün
Kıyamam sana yavrum, sen benim can özümsün
El garip, neşter garip, bilinmeyen sızımsın
Kıyamam sana yavrum, sen benim can özümsün

Yapılırken bu yuvan, böylemiydi kuralın,
Bir hoyrata denk düşen, ok saplanmış yaralım
Ceylan gibi sekerdin avcı vurmuş maralım
Kıyamam sana yavrum, sen benim can özümsün

Ayrıldın yavrulardan; acı, acı meler sin
Dere, tepe dillenmiş dağı, taşı deler sin
Yoruldun aramaktan, çaresizce yeler sin
Kıyamam sana yavrum, sen benim can özümsün

Ecelsiz geldi ölüm can evine kuruldun
Sarpa uğradı yolun seke, seke yoruldun
Kör kurşunlara hedef tam sırtından vuruldun
Kıyamam sana yavrum, sen benim can özümsün

Leylâ oldum gezerim, acımdır acın senin
Bir merhem süremedim, kanar durur gül tenin
Eden çeksin vebalin suç ne senin ne benim
Kıyamam sana yavrum, sen benim can özümsün

Leylican & Leyla Yıldırım


* Eleyip belediği tadına doymadığı , Cennet’ te Hurma, dünyada göğsüme taktığı arma’dır yavruları insanın.!