Sokul Yanıma Tut Ellerimi

Sen koynumda çocukluk uyanmalarına
yolculuk yapan bu kentin adresiz göçmeni,
bu sahilin kumlarında hâlâ gülen yüzün var
bir düşün, geceyi örtemezsin, saçlarınla oynama!
bozkır hanlarında bıraktığın anılara dönemezsin
bütün kıyıları dolaştım bu akşamüstü
sisam’dan ılık ılık esen seher yelleri
kuduran dalgaları ikiye bölüyor
hadi, tam zamanı
balıkçı teknelerinin o saf neşesiyle
sokul yanıma, tut ellerimi
bu geçen gemiler benim, o ada senin diyerek.

Bir şimşek sesiyle nasıl inlerse bulut
öyle uyandır kalbimin son nefesini
şahlansın içimdeki dev heyecanlarım
bir istek yap radyodan, Münir Nurettin’den
deniz gibi sakin, gökyüzü kadar mahzun
ben nostalji şarkıları severim; bir ekmek kadar
insan severse, Kerem’le Aslı misali sevmeli
kaybetmek ve yeniden kazanmak da, insanlar içindir.

Nuri Dağdelen
8/5/2014
Saat:16.35