4
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1210
Okunma

Kar-buz değilsin, güneş açınca saçaklardan
Eriyip giden annemsin, yüreğimin feryadı...
Geceden ürkmedimse, umutlu şafaklardan;
Seninle başlardı karanlığın aydınlığa inkılabı.
Pencereme bu ışık, güzel yüzünün sağanağı;
Bu ses yakamozu senden, asude denizim...
Asılı kaldı kirpiklerime ömrümün altın çağı,
Ah, gözyaşlarım içinde tutuştu sensizliğim.
İniyor güvercinler su içmeye, şadırvan ellerin;
Bir çınar ağacı ürperiyor birden, cami avlusunda.
Başında bir tülbent beyaz, bembeyaz ve serin...
Uçup gidiyor güvercinler, ellerin hâlâ o suda!
5.0
100% (2)