Binlerce keşkeler bir kuruş etmezken bu yalancı dünyada
Bir namazın hükmüne tüm cihanı versen bile kalır havada…




Kime ne ettim ki bilmem taş baştan eksilmez
Hükmü vermişler elime gücüm hiç yetmiyor
Karıncayı incitmezken cürüm neden bitmez
İki yakama yapışmış kovsam da gitmiyor

İçim dışım kaynatılır hüzün çıkıp gitmez
Mazide kaldı umutlar hüsran oku çıkmaz
Yar var dersen o da ne ki bir kerecik gülmez
Börtü böcek toplanmış meşke güç yetmiyor

İsyan bayrak açmış yanar aşk çiçek toplarken
Bu gönle bir has sıcaklık akmaz ki isterken
Sevi haram oldu bana üstüne titrerken
Kalbe çöken sancılar da hicran hiç bitmiyor

Firavun gibi ateş yak at ki ben öleyim
Zulmü katmerle yürekte girdapta döneyim
Dili çekiver içime derdimi demeyim
Kalbimden söküp atıver od aşktan geçmiyor

İmbata karşı konulmaz gönül eriyince
Gözünde ki kini görüp temel sökülünce
Sevgiden uzakta kalıp çöllere düşünce
Ayıkınca kalp gerçeğe heyhat da yetmiyor

Biz bir boş hayalde söndük hadi de aştıran
Sahte bir ışıkmış meğer gözü kamaştıran
Güzeli gönülden silip günahı taşıran
Hakka diz çöküp yalvardım o da hiç duymuyor

Dediler ki yolun sonu Muhammet’ten geçer
Şefaat ederse belki şu ömrün has biter
Bıktım bu sahte dünyadan yeter artık yeter
Sırıtkan şeytandan kopup yunsam da olmuyor

Ben ne ettim de eyledim günahlar işledim
Hak bahçesi içindeyken ham meyve dişledim
Günümü boş gün edip de kendimi fişledim
Ömrü mezatta çıkardım pul bile etmiyor…





(10.05.2014) AZAP…