Kalabalık bir şehir , etrafımda herkes...
İçimi sızlatan , sıladan gelen evladım diyen bir nefes
Özlem kokan bir dem
İşte o benim Annem

Herkes de biri var , bende sensizlik
Bende göz yaşı , bende hasret , bende gurbet...
Üşüyorum sensiz ! Isınamıyorum...
Sıcaklığını örtsene Anne...
Düşüyorum her yerim kanıyor...
Acıyan yerimi öpsene Anne..

Ağlıyorum !
Göz yaşlarımı yüreğinle silsene Annem...
Çocukken kolladığın gibi...
Yine beni korusana Annem...

Gösterebilsem keşke içimdeki sevgimi...
Hangi cümle ile ifade etsem sana olan özlemimi...
Kim olursa olsun , sen olmayınca kimsesizliğimi...
Savurdu kader , gurbete düştüm gör çaresizliğimi...
Söylediklerimin yanında sustuğum, içimde ki seni ...
Yanımda olmayışınla yüreğimde taşıyorum hasretini..

Anne demek zırh demekti , işlemezdi acılar...
Anne demek güven demekti , acıtmazdı yaralar...
Anne demek sevgi demekti , yaşanmazdı boşluklar...
Şimdi o boşluğa kimi koysam sen etmiyor edemez Annem

EDEMEZ ANNEM!!!

06.01.2014
Gülsüm Koçer