Karanlık edebiyatımın , yetim kalmış cümlelerinden ibaretsin .
Hep eksiksin bir o kadar uzak .
Telaffuz edemesem de , yada seslendiremesem de ,bilirim .
Bilirim sonsuzluksun .
Sana olan özlemlerin, öznesisin .

Biz olmak isterdim ,
Bizli cümlelere ait baş rol olan birinci tekil şahıs .
Kim bilir sözlerimin kaçı dokunacak ,
İncitilmiş ve bir o kadar hırçınlaşmış yüreğine .
Beklerim , hep beklerim ben .
Bilirim gelmezsin ama ben gelmeyişlerini beklerim .

Ah lavinia ne çok dokundu sözlerin .
Saatlerce yada aylarca tutunduğum bi umutsun ,
Dün kadar geçmiş yarınlar kadar yarınsızsın .
İşte şimdi haykıracağım tüm bu şehre seni ,
Ve haykıracaksın beni sevmeyişlerini .
Aklına takılmak istemem ,
tutumsuz bir yüreğin devleşmiş aşkına yada bilhassa çaresizliğimin tek kurbanısın .


Karanlık edebiyatımın , yetim kalmış cümlelerinden ibaretsin.
Öpüyorum yalnızlığından ,bekliyorum gelmeyişlerini .