Yıllar çizgileriyle bezemişti yüzlerini
Hatıralarla dolup taşıyordu çizgileri
Eskittik gözlerimizde sözlerini
Sayısız darbelerle kırdık minik kalplerini

Yeniliklerle besleyemedik genç büyükleri
Çağımız sorunlarıyla soldurduk güneşlerini
Geri çevirdik nice küçük isteklerini
Bakamadık onlara bizlere baktıkları gibi

Zor geldi onlara merhamet göstermek
Sorun oldu bizlere onları mutlu etmek
güçleri yoktu bizleri geri çevirecek
Kolaydı onları bir köşeye atıp gitmek

Okuyamadık tecrübeleri yaşlı dudaklardan
Hor gördük anlayamadık dillerinden
Koruyamadık onları toplumsal darbelerden
Yüzsüzce faydalandık yetiştirdikleri meyvelerden

Hapsettik gözlerini yalnızlık perdesine
Çok yorulmuşuz gibi isyan edercesine
Ziyareti bile çok gördük sessiz evlerine
Sevgi büyütemedik onlara taş kalplerimizde