0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1119
Okunma
Sırtımdan iliklerime sokulan bıçağın acısıyla geçiriyorum günümü
Güven kalelerimin bombalanıyor tümü
Benziyor, bilmiyorum; kıyamet bugün mü
Tükettim gönlümde kalan asma tarlalarında ki son üzümü
~ ~~
Öldürmek zorundayım sözümü ,özümü
Görebilirim ihaneti ben, yumsamda gözümü
Serbest bırakma zamanı gelmiş içimdeki nefret közümü
~~~
Düşünmediğim neyi düşündüki bu kadar
Kalbim büyüdü, sığmıyor, dar geliyor yeri dar
Yazım öldü, ağır yaralı kışım
Bir kalem bir defter,geriye kalan son arkadaşım
