5
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1169
Okunma

Anlaşılmaz bir melodi vardı
Ve tınısı kulaklarımda
Neyi çağrıştırıyorsa aldanmadım
Belki bilinmezlikti beni çağıran
Belki aydınlığın yorgun ışığı
En az ruhum kadar yorgun
Sustu tüm kuşlar
Kırıktı yürekleri
Korkuları diz boyu
Süzüldüler birer birer uzaklara
Kamaşırken gözlerim
Terk edilmişliğin verdiği sızıyla
Kimdi ya da neydi terk eden
Artık ne aklımda ne de umurumda
Yılgın düşler sıraya girdiler
Kavuşmanın, kavuşulmanın umuduyla
Depresif sanrılar
Küf kokulu hatıralar
Ve alaycı bakışlar
Her şeye hükmeden
Yaradan’ın eşliğinde sürerken
Ve dönerken devran.
Sonu yok ne var oluşun
Ne de sevgi denen mefhumun
Ve vicdanım
Her daim andığım
Ne zaman yaslasam başımı
İnancım tek duyumsadığım
O’nun ışığı tek aydınlığım
5.0
100% (9)