Hanımefendi bilişim merdiveninin en üst basamağında profösörler bulunur doğal olarak. Ne profösörü olsun örneğin : Akciğer profösörü. Bu zat insan vücudundaki her şeyi mutlaka bilir. Karaciğer hakkında bir şey sorsanız yanıtlamaktan kaçınır. Uzmanlık alanı olmadığını beyana çalışır. Oysa benim gibi dalağının yerini bilmeyen birine sorsanız, karaciğer destanı yazar size. Beyin bilgi ile beslenip doldukça çenenin vidaları şıkışır. Üstlere çıktıkça altları unutmamak ve farkında olmak esastır.
Mükemmel vurgulamışsınız.
Tebrik eder saygılar sunarım.

Hiç olduğu gibi yerinde duran
Ya da baki kalan var mı dünyada
Bir gün uçarken havalarda
Bakmışsın çakılısın kayalarda



Dünyada baki kalan ne para ne mal ne de şöhret.
Sadece bıraktığın güzel eserler ve yaptığımız insanlık...

Anlam yüklü şiirinizi beğeniyle okudum.Selam sevgi saygılar.

"İnsan ilk çıktığı yeri de
Son durduğu yeri de
Arif olup içine sindirebilmeli
Hem kendini hem sevenlerini güldürebilmeli..."

fani yaşamın halleri üzerine....nereden geldiğini asla unutma...bu konuda o kadar çok atasözü ve vecize var ki...maalesef nefis sahibi olduğumuz için,hayatın sürprizleri karşısında duruşumuzu muhafaza etmede başarılı olamıyoruz...ya kaybolup gidiyoruz sessizce mal,makam ve diğer fani nimetler içinde...ya da.HZ Eyyup /A.S) gibi sabır kahramanı oluyoruz tarihe geçen...Bir sultan,tacını,tahtını bırakıp çeker gider...Onu bir deniz kenarında ağ tamir ederken bulurlar ve derler ki :-ne geçti eline?O da der ki,:-bakın şimdi der ve atar elindeki iğneyi denize...:-balıklar,getirin iğnemi...denizden iki balık ağızlarında iğne ile çıkar gelirler..:-İşte bu geçti elime,der...ne harika değil mi...balıkların da tanıdığı bir dost olmak..!

tebrikjlerim,hayatın sürprizleri karşısında duruşumuzu göstermek adına resmettiğiniz dizelerinizdeki güzellikleredir...selamlarımla..