YOKLUĞUN

Her şey kötü gider ya yokluğunda
Bir şeyler kötü gittiğinde
Seni getiriyorum aklıma
Küçücük ellerini
Sevgi dolu yüreğini
Gözlerini ve aşk dolu bakışını
Tenini, ten kokunu
Aklıma getiriyorum
Ve hayallerimde sana dokunuyorum…

Rahatlıyor ferahlıyorum seninle
İçimi bir serinlik kaplar seninle
Hemen balkona çıkıp
Bir sigara yakıyorum
Dumanından derin bir nefes çekiyorum
Ciğerlerime doluyorsun
Nefesim sigara
Parmaklarım nikotin kokuyor
Burnumda sen tütüyorsun
Ve seni uzaklarda arıyorum
Baka kalıyorum ufka öylece…

Anında değişiyorum
Kalmışsa içimde birkaç kırık parça
Seni sürüyorum merhem niyetine kırıklarıma
Dokun!
Ellerin iyi geliyor kanayan yaralarıma
Çekilmez sancılarıma…

Yokluğunda her şey kötü gidiyor
Kötü bir şey hatırladığımda
Aklıma seni getiriyorum
Zamansız girmiş olsan da karanlık dünyama
Aydınlattın gün ışığı gibi
İyi geliyorsun bana…

Aslında kötü olan şeyler
Kötü olan sadece sensizlik.
Yokluğunda
Bağladım kendimi gönül rıhtımına
Yoksun ya şimdi
Sensiz her şey kötü gidiyor…

Yokluğun anlatılamaz ki
Hangi şair anlatabilir yokluğunu
Ya da kaç şiirinde adının baş harfini yazabilir?
Mecnun Leylası uğruna çöllere düşmüş
Ferhat dağlar delmiş
Yusuf dipsiz kuyularda hasret kalmış gün ışığına Züleyha aşkına
Onlar aşkına âşık sadece
Oysa ben bir cennet parçama
İşte yokluğun, cennette bile cehennem gelir bana…
Sen olmayınca yanımda
Cennette bile her şey kötü gidiyor…

//Yokluğun yar demek ve ben o yar’ın kıyısında hemen yanı başındayım. Bir adım ileri gitsem boşlukta kaybolup yar’dan aşağı yuvarlanacağım, bir adım geri gelsem yar’sız kalacağım//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
26.04.2014