Mutluluk nerde sordum insanlara
hepsi bana dağın tepesinde dedi
inandım dağin tepesine yol aldım

Yolda giderken birçok
güzelliklere rasladım
sabaha karşı yol alırken
güneşin doğuşunu gördüm
doğayı gördüm
açan rengarenk çiçekleri
bayırda birbirleriyle koklaşan atları
havada uçan kuşları
yukarıdan bulutların arasından
yüzüme aydınlık saçan güneşi gördüm

Birbirleriyle sevişen koyunları
hiçbirşeyleri olmayıp
kendileriyle mutlu olan hayvanları
zamanın aslında anlamsız oldugunu
zaman bize telaşlı hayatımızda
azaldığını hissettiğimiz için
deger kazandığını ..

Sonunda bu güzellikleri
hiç daha önce farkına varmazken
şimdi mutluluğun dagın tepesindemi diye
dahada meraklandıgımı hissediyor heycanlanıyorum

Uzun bir mesafe aldıktan sonra
dağın tepesine vardım
ne göreyim...

Büyük bir boşluk..
ne bir ağaç var nede bir yeşillik
ne bayırda koklaşan atlara rasladım
büyük bir hayaldi benimkisi meğer
mutluluk şimdi bumu diye
kendimi sorguladım...

Önce büyük bir
hayal kırıklığına uğradım
ama sonunda insanların
neden dağın tepesinde mutluluk diye
olduguna inandiklarini düşündüm..

Meğersem asıl mutluluk
yükseklerde sandığımız
ama hergün yanımızda olan
güzelliklerin farkına
varmadığımızmış meğer...

MUTLULUK YASAMAK ISTEYIPTE
OKADAR DAGIN TEPESINE YÜKSEKLERDE
KOYDUGUMUZ ICIN AMA KAVUSMADIGIMIZ
BÜYÜK BIR UMUTMUS MEGER...

O büyük hayalin peşinde olduğumuz
ve o güzelim küçük ama değerli
mutlulukları ezip geçiyoruz
çiçeklerin üstüne basar gibi..

MEGERSEM ASIL MUTLULUK
MUTLULUĞUN PEŞINDE UĞRUNA
GITTIĞIN YOLDA KARŞILAŞTIGIN
GÜZELLIKLERİN FARKINA VARMAKTIR...

BAZEN BAKMAK YETMİYOR
GÖRMEK İÇİN..
BAZENDE GÖRMEK YETMİYOR
BENİMSEYiP ÖNEM VERMEK
GEREKIYOR....