her şafağın söküşünde
gözlerim pencereme uzanır
sen!hayatıma girdiğinden beri,
beni terk etmeyen iki kumrum
selam vermemi bekler masumca
göremediğim sabahlar
içime sancıları saplanır
hüzün dolar yüreğime ağlarım..

canım kumrularım;
biri sen biri ben
hele bir bakışları vardır bana
sen olanı;
gözbebeklerimde noktalanır bakışları
beni ta! uzaklara götürür
yaşadığın memlekete koyverir öylece
çok sevdim onları sen diye
hasret duygularımın,yalnızlıklarımın
melhemi,sesi,neşesi oldular...

bu sabah da duydum sevişken seslerini
huzur doldu yangın yüreğime
koştum pencere önüne
gülücüklerimin en tatlısını vererek
senin adınla selamladım onları,Z....im diye
oturdum yanlarına
dertleştik hasrete yanmış yüreğimle
hep seni konuştuk
veda zamanı geldiğinde
iki satır mektup sıkıştırdım kanatlarına
bir de;bir çift kırmızı karanfil
el sallayıp uğurladım
sevdamın yanıbaşına...

Bahar Tülay Kıran