ne ay tutulmasıydı öyle o?
tuttu.
miadı vardı. oldu bitti. geldi-gitti.
doldu.
üç kezlik yüz görümlüğüydü.
kimin gözüne takıldı?
ne oldu?
elinin körü oldu!
sihir gibi bir şeyler yaptı...
içime fısıldadı.
döküldü üzerimdeki ayrıkotları.
muvakkitane bir gelişti o.
iyi bir gelişti.
eminim...
sihirbazdı o.
"hokus pokus"... öyle çabuk ve ani,
kayboldu.
şimdi ben sadece bu tarafı biliyorum.
bu tarafta ben varım,
edilgen çatılı duygulara yüklenmeden üstlenmeliyim,
kalbimin ve aklımın içindekileri.
bir Goya, la maja desnuda, kadar net.
ama sen bilmeyeceksin.
"asla" bilmeyeceksin.
beni bir "asla" nın sunağına yatırdığın için bilmeyeceksin.
beklediğimi... utanarak.
geçmiyor... sayılı günü belirsiz bir nöbet bu.
adresini şaşırmış aptal bir ümitle beklediğimi.
o ümit de tükendi, gitti gerisin geri
sonunda... o da buldu yolunu...
nasıl uzaklaştı kıyımdan?
kırıp dizimi oturdum artık kıçımın üstüne.
susarak... aklımı susturarak.
evet, evet kani oldum... dokunduğun yaralarımı kanatarak.
ama sen bilmeyeceksin.
"asla" bilmeyeceksin.
beni bir "asla"nın sunağına yatırdığın için bilmeyeceksin.
gelmeyeceksin.
seni beklediğim hiç bir gün gelmeyeceksin.
şimdi beklemiyorum.
artık gelebilirsin.
gelmeyebilirsin de...
izi hala dudağımda ellerinin.