44
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2005
Okunma
Değerli şair Üfürmelerimin 299. Şiiri bu şiirin ilhâm kaynağıdır.
Şaire teşekkürlerimle ve affına sığınarak şiirlerini buraya alıyorum.
çekyatedebiyatı-299
Efendim,
Hayat hepimize,
Bir şeyler öğretmiştir,
Ve
Halen öğretmeye devam etmektedir...
Mesela,
Son zamanlarda,
Dilime,
Sanal alem,
Yalan alem dolandı,
Nedense...
Daha neler öğreneceğiz,
Kimbilir?
(kibariye’den de dinlemek ne güzel!)
Efendim,
Kim ki
Sürekli bir şeyden bahseder,
Ve
Bunu sık sık vurgularsa,
Ya
Bu şeyle ilgili bir sorunu vardır,
Ya da
Bir menfaati!
Kabul edenler-etmeyenler
Kabul edilmiştir,
Efendim!
Şimdi
Yeni bir hayat tecrübesine geçelim...
dürüst
ben dürüstüm diyenden
uzak durmak lazım!
Dürüstüm demekle, dürüst olunmaz,
Kişi imtihânda, döker rengini!
Kim ne mal bakmayla, aslâ bilinmez;
Döker aslı neyse, bulup dengini!
Kâinatta herşey, aslına döner,
Değişmez asılı, bilse bin hüner,
Bir müddet ışılar, vakt gelir söner;
Netice faş olur, sığı engini!
Bir müddet maskeli gezer netice,
Aslına rücudur, sonuç katice,
Özü üste konar, gelir çatıca;
Bulursun fıtratta, asli döngünü!
Kavun değil insan, koklanmaz dibi,
Bukalemun dengi, tıpk’onun gibi,
Azda akıllıdır, elbette.. tabi;
Var mı bu dünyada, ondan zengini ?
Herkesi has bildim, bir beni kötü,
Cümle yürek munîs, benim ki katı,
Ozan İlo şaşkın, yetmiyor yeti;
Daha sayayım mı, pek çok hangini ?
22.01.2008/05.00
Cevap Yaz