kahpece düşürdüler
içten içe kaynayan yalnızlıklara
el elde baş başta
iblisse hep oynaşta


özlem ve hasretlere mecbur koydular
gönlümüz için pranga landı kalbimiz
çıkarışta bir çiftin göz pazarına
hiç acımadan sattılar
aşkmış meşkmiş geçici dünyalıklar için
ebedi sevdamızdan bir çekişte kopardılar


senin neyineydi ki be cahil adam
sinsi sinsi girince içine
cilvesine ve nazına gönül koymak
işte bak düşürdü tel tel saçlarından
ateşimsi parlarken o güleç gözler
ok olup da saplandı kalbine kadar
kanayıp da duruyor bak hicranlar


bir çekip de çıkaranın bile olmadı
neyine gerek ki milletin
herkes düşmüş şehvet ve çıkarın peşine
yanıp da duruyor sevgisine
hüngür hüngür ağlayanlar mı dersin
ayağa kapananlar mı
yalvarıp da dururlar bir tek leb için


içine girince görürsün türlü türlü oyunları
ne aşk sokulur yüreğine
ne de vefa görürsün
güvenin kökünde kibrit suyu
koşup da dururlar bir bardak çayın arkasında
emeği kim ne edecek ki çıkar olduktan sonra
sevgi dile yapışmış kalmış göz boyamak için
dostluk dal kavuklara yamanmış
yalan ve dolan oyununda


bak işte yine bir ömür giriyor çukura
şimdi ki düşünmek vakti
ne oldu onca çabalara izimler ve ırkçılık peşinde
malda mülkte kaldı geride
hani ya sevenler iki gün ancak kalır gözyaşında
Cem’i vur çalsın hesabında
geride kalanlar kökünden talan edilirken
ancak ekebildiklerini biçeceksin
gerisi boş fasarya
ihlaslı bir yüreğin ve takvan vardıysa ki
öbür tarafta ancak onlar
koltuk değneği olacaktır sana o ameller…





( 25 04.2014 ) AZAP…