Diyorum ki
Zeytin gözlüm
Gittiğin yerde hani
İlk pazar günü erkenden uyan
Güneş daha doğar doğmaz
Benim için bir zeytin dik
Hiç kimseye söyleme
Sende sır kalsın
Sakın ha ...

Öyle bir yer seç
Pencereden baktığında görmelisin
Varsa makbul arka bahçe
Kırk elli santim kaz yeter
Sımsıkı tut dalından
Bir iki tel dökülsün,
Zeytin sarısı saçlarından
Duygulanırda ağlarsan
Yüzünü öpen gözyaşlarını
Salıver gitsin
Bırakıp gidenlere inat...

Kazdığın toprakla doldurma sakın
Dibine dök iyice can suyunu
Ellerin çamurlansın
Kına yakar gibi
Yanına bir değnek çak
İkisini bir bezle bağla
biri yeşerecek biri kuru
Beni anlıyorsun ya...

Dilek tut ruhuma
Rüzğarlarla kurumasın
Aman ha yanmasın
Zeytin verince ellerinle topla
Kırma dallarını
İnan kutsallığına
Ve barış geçmiş günlerin adına
Terk ettiğin sevdiğinin hatırına
Bir zeytin dik ikimiz için
Bir zeytin unutma...




(Demirköprü Düşlerinden)