Umutlara ermeyip, unutmak
Kolay mı umutsuz yaşamak
Kolay mı açlık sefalet
sevgisiz, saygısız bir dünya ve vurdum duymaz insanlar
Bozuk düzen dedik
Boş ver dediler
Çoktur üzen dedik boş ver dediler
Kırk haramiydiler, kılı kırk yarıp kırk bin oldular
Yediler ha yediler
Bağırdık, haykırdık
Susun dediler...

Bir yanda ezenler
Bir yanda ezilenler
Bu dünya nasıl bir dünya söylesenize
Alalım adaleti acemi ellerden
Gözden düşmüş şair olsak da
Boşun eğmeyelim haksızlıklara
Arada bir de olsa aşk şiirlerine es deyip
Yazalım bir şeyler tuz basılmış yaralara

Yıldırımları söküp atalım düştüğü yerden
Söndürelim ateşi duman tüten topraklarımızdan
Bilelim emekten gelen gücümüzü
"Katillerin önüne dikilmek gerek"
Nice şanlı Bir Mayıslar yapmak istedik
Kanımızla suladılar
Kanlı bir mayıslar yaşadık
Oysa türkülerle girmiştik alanlara
Bırakmadılar bayramımzı bile yaşamaya
"İndirelim yumruğumuzu suratlarına"
Barış için, kardeşlik için, emeğin hakkı için
Boş bırakmayalım alanları...

Çocuklarımızsa geleceğimiz
Onlara güzel bir dünya bırakmak için
Dikilelim karşılarına sermayesi öldürmek olanların
Ve barışı taşıyalım geleceğe
En önce vurulan biz olsak da
Hiç değilse onurumuzla ölelim
Kim bilir belki de vurulan son insan oluruz

Bitsin artık astığım astık dönemler
Bayram gibi bayramlar yaşayalım bir mayıslarda
"O cinayetler, o yıkıntılar"
Gerilerde kalsın
Yüz sürmeyelim beş para etmez insanların ayağına
Ne düşlerde kalmalı umut
Ne düşüncelerde
Bir mucize beklersek elimiz kolumuz bağlı
Yaşamak, yaşamak var ya git gide haram olur bize

Kimse bunları materyalist düşünceler öneriler diye düşünmesin
Yok olmaya mahkumsun çıkmazsa sesin
Oysa senin öyle bir gücün var ki emekten gelen
Müsaade etme ırzına geçmelerine
Müsaade etme bozuk düzene
Ata’nın çizdiği yoldan yürü
Yürü meydanlarda yürü
Şarkılarla türkülerle yürü hey!

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN