Buğuluydu gözleri
Damladı damlayacak
Dokunsam ağlayacak
"Kader" dedi
Zoraki gülümsedi

"Ağlamak iyidir ağla" dedim
Belki acıyı hafifletmez ama
İnsan olmanın bir parçası, yaşama sevincimizdir
Hayatı tedavi eder gözyaşları
Ben hep ağlarım...

Gözlerime baktı
Sustu...

Derinleşti alnındaki çizgiler
Sanki bir ömürdüler...

Bir hıçkırık bin öpücüktür yüreğimize dolan
Falan filan...

Bir an beni dinlemiyor diye düşündüm
Oysa dinliyordu

Tekrar gözlerime baktı
Yine ağlamaklı
"Ne güzel konuşuyorsun" Diye fısıldadı
Gözlerini gözlerimden ayırmadan
Sessizce

Elini tuttum
Önce geri çekti
Belli ki çok ürkekti
Sonra tutu verdi sıkıca
Yüzüne baktım ağlıyordu

"Düğüm düğüm birikir yaşlarım
Hiç böyle akmazdı
Ne yaptın sen bana nasıl ağlattın"
Yorgun ve bitkindi
Sarılsam boynuma sarılacaktı

"Ey gözyaşı!" diye bağırdım birden
Katıl bize mutluluk bu işte!
Göz bebeğisin sen dünyanın gözlerden akan
Deniz olalım seninle
"ya da bir gün" okyanuslarda buluşalım
Yaşamak denen mucize hak ediyor bunu...

Şaşkınca bakıyordu halime
Aniden "delisin" Lafı çıktı ağzından
Sonra utandı, kızardı
Ben gülümseyince onu da bir cesaret sardı
Bağırdı...

Bundan böyle ağlamak var!
Ama gülmek için ağlamak
Tetikteki kurşun olmalı!
Namluda kalmamalı
Ağlamalı!
Gülmek için ağlamalı hey!

"Hey!" diye bağırdım bende
"Hey!"
Yaşamak ne güzel şey

Galiba biz bu işi anladık
El ele göz göze haykırdık ağladık
Avazımızın çıktığı kadar bağırıp
Etrafa aldırmadık

Ağladık
Ağladık
Ağladık

Sonra güldük kahkahalarla
O an
Denizde balık
Toprakta çiçek
Rüzgarda kelebek
Gökyüzünde yıldızdık ikimizde gülen gözlerimizle
Güneştik yarınlara
Sevgi dolu yüreklerimizle...

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN