2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1034
Okunma
Dilemma mevsiminin acı rüzgarında
yitik türkülerin uykusuna sığınıyorum
Hep aynı düş huzurumu çalan:
Firariyim ve üşüyorum...
Metruk demir kapı, harabe bir bahçe duvarını ikiye bölmüş
Çalıyorum, yavaşça açılıyor
genzime tanıdık bir koku siniyor
Annemin mi, sıcak ekmeğin kokusu mu hatırlayamıyorum
Ortada koca bir ateş yanıyor
Tüm hüzünleri tutuşturmuşlar ,kıvılcımlar gökyüzüne sıçrıyor
ve binlerce yıldız basıyor geceyi
Firariyim ve üşüyorum...
Haylaz bir umutla uyanıyorum
annem başucumda ne güzel kokuyor
Gözlerine bakıyor şefkatiyle ısınıyorum
Ve tüm hüzünlerimi ateşe verip, bekliyorum.
Beni bul huzur,
Firarımı nihayetle...
Cevap Yaz