Son nefes ise beklemem gereken an seve seve dedim,
Omuzlarımda ki yükü ağırlaştırırcasına..
Sonu görünmeyen caddelere bakakaldım küçük penceremden,
Zalim demeye dilim varmayan ’SEN’ hala yoktun..

Birikmiş efkarım ’ah’lar çekerken,
Söz vermişti’gelecekti’diye mırıldanıyorum..
İnancım sevgimi bile aşmışken,
Kaç sene olacağını bilmeden ’TAMAM’ dediğim güne lanet okuyorum..

Yemeden,içmeden kesilircesine Beklemek,
Avuntularla geçirilen saniyelerce Yalnızlık..
Öyle büyümüş ki içimde ki yalnızlık,
Sevilmeyi beklerken beklemeyi sevmişim..
Seni beklemenin dozu kaçınca da,
Reva gördüğün her şeye eyvallah der oldum..
Yalnızlığa Eyvallah,
Beklemeye Eyvallah,
Son eyvallahım da şarkılarla..

’’Gerçekten inanıp sevseydin beni
Böyle sabahları bekler miydim hiç
Çoktan yanımda olurdun çoktan
Gece üç beş nöbetlerine dikmezdin beni
Sensiz kaldığım ilk günden beri
İçimde bir umut vuslata dair
Akşamları imzaladım gözyaşlarımla
Seni aramıyor seni sormuyorsam
Bu senden vazgeçtim demek değildir
Bir daha böyle sevecek olsam bir kalemde silerdim seni’’
_KaYaHaN_
S.K.
NiLaS
20 NİSAN 2014