Sen, ben Bulem hatun; ’gönül yorgunu’
Gel firar edelim dostum bu gece!
Yine bir şiire açtım yorganı
Uykumu tavana astım bu gece!...

Bu gecemin başka geceden farkı
Kendi yörüngeme çevirdim çarkı
Derinden duyulan bir yalnız şarkı
Kapandım içime pustum bu gece...

Yıllar yılı candan emek verdiğim
Her türlü nimeti cömert serdiğim
Gül bahçesi dikip diken derdiğim
Münafık yüzlere kastım bu gece!..

Bir kamera girse beynime baksa
Acı tortuları yıkanıp aksa
Düşürdüm yakamdan ne var ne yoksa
Tüm bilinç altımı kustum bu gece!..

Aklımda ne aşk var ne de sevgili
Belki bir kuş benden daha bilgili
Hak ile hakikat ile ilgili
Bir başka iklimden estim bu gece!...

Hilkat aynasından baktım özüme
Kardeş acıları geldi gözüme
Mazlumların yardım diyen sözüne
Dua eden kısık sestim bu gece...

Yine haberlerin yoktu neşesi
Kanadı kalbimin anne köşesi
Çocuk kıyımının yok mu aşısı?
Dünya Ker-ü bela, yastım bu gece...

Aç-susuz değildim, ağrım yok idi
Masivadan yana gönlüm tok idi
Lokmam alın terim, alnım ak idi
Halime şükredip sustum bu gece...

Misafir düşlerim kapımı çaldı
Gözlerim meçhulü seyire daldı
Gerçek olan ölüm, her şey masaldı
Bir başka aleme bastım bu gece!..
...........
İşte benim dünyam, mihenk taşlarım
izin verin artık aksın yaşlarım
Çer-çöp getirmişler ilham kuşlarım!
Şiirle örtülsün üstüm bu gece!...

Bulem hatun, 21/4/2014, Antalya