Ey can
Yıllara sâri susarsın
Bilmem ki ah u zarını kime saklarsın
Nadiren baharsın, ekseriyette hazanlasın
O kadar yalnızsın ki zemherinin bağrında yatansın


Bir garip görsen
İçin kan ağlar, gözlerin akar
Senden daha garip olan bilmem ki kim var
Sualler beni yorar, düşler uykumu bozar, kim anlar
Vakfedilen hal ihsan ve sadakatten uzaksa can yanar


Ne gece, ne gündüz
Senin gönlünde dere, tepe düz
Her dert ve cefa refikin oldukça, bana güz
Gülmedin dünyada, güldürmedin şevk mi sana küs
Faniyiz ve fakat şevk ve muhabbetle O’nu anarız biz


Ne meczup
Ne de mecnunsun
Med cezir misali belirsiz bir yolcusun
Niçin bu kadar bitap ve yorgunsun, aşktan uzaksın
Sevdası olmayan nefesin vicdanında titreyen korkusun


Ne söylesem
Birde kendime nazar etsem
Kırık aynanın her halinde hülyadan geçsem
Düşleri derlesem, umudu biçsem, kul olmayı seçsem
O’nun aşkıyla her anımda inlesem, feryat edip göçsem


Beşer beş paralık
Ne hikmetse çakasından geçilmiyor
Attığı nara ve kahkahalar yeri göğü inletiyor
Mahzun ve çilekeş kimi görsem garip şekilde bakıyor
Görünen insan mı, yoksa leş kargası mı izanım şaşırıyor


Ey can sen, sen ol
Tasattuk ve varlığından geç
İnsanlaşma sürecinde oyalanma azmi seç
Akla itibar edilir, ahlakilik bakidir, edepsiz sefildir
Her varlığını ve salahiyetini O’nun rızasına adanmaya geç


Mustafa CİLASUN