1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1209
Okunma
Kırk yılın başında evlendirdiler
On dört yaşındaki Evin’i
Gidiş o gidiş,
Çocuğu olduğunda o daha çocuktu.
Kırk yılın başında evlendirdiler
On dört yaşındaki Evin’i
O daha çocukluğuna doyamamış,
Oyuncak bebekleri hiç olmamış,
Okulda okumamış,
Saf, güler yüzlü bir çocuktu.
Doğdu, büyüdü, yaşlandı, torunları oldu,
Soğuk bir şubat gecesinde onun için zaman durdu.
Daha ne olduğunu anlayamadan
Yaşlandı, dünyaya gözlerini yumdu,
Kırk bir yasini okundu.
Ilık bir bahar sabahı
Papatya oldu,
Kimseye görünmedi,
Tek başına yaşadı, soldu.
Toprağın içinde kayboldu…
Evin sevgi demekti, Evin gelin oldu,
Evin çiçek oldu, evin toprak oldu,
Evin yok oldu.
Mehmet Akif Tiryaki
Cevap Yaz