"Çoktandır kabullendim yokluğunu,
Geriye,hiç okuyamayacağın mektuplarım kaldı,
Ama seni özlemek,
Kabuk bağlamaz bir yarayı deşmek gibi,
Kan kaybediyor her hücrem,
Üryan gecelerimin,asi travması,
Seni özlemekten vazgeçmem...."

"geriye hiç okuyamayacağın mektuplarım kaldı" Halbuki gitmeseydin,yüreğindeki minberden seslenilecek,sana olan sevdama dair ne mektuplar biriktirmiştim...şimdi,o mektuplar,yüreğimde birer boş ve anlamsız türküler gibi ezgisiz ve avazsız kaldı...ama,seni özlemek var ya...seni özlemek...işte onlar kanatıyor en çok kabuk bağlamayacak yaralarımı...Ve,herşeye rağmen asla seni sevmekten vazgeçemem ey sevgili....

"Yokluğun,
Gittikçe büyüyen,derinleşen bir boşluk,
Yüreğimin,yara kesiklerinde,
Senden yarım kalanları toplayarak,
Yaşatmaya,özlemeye devam ediyorum...
Sadece,temize çekemediğim,
İhanetlerinden kalan izlerdir....."

O yokluğun var ya yokluğun...burnumun direğini sızlatan yokluğun...içimin labirentlerinde,söz dinlemeyen ve asi bir çocuk gibi feryat figan eden yokluğun...derinleşen ve derinleştikçe kartopları gibi büyüyen yokluğun var ya...işte bu yokluğunda,yüreğimin yangınlarından,yarım kalmış yaşanmamışlıkları toplayarak...kendi mabedimde küllerimden doğrulmaya çalışarak...bahar muştularının serin güneşinde kurutarak...hala özlemeye ve ve nefesimle,sevdamla can vererek devam ettiğimi bil ey burnumun dibimdeki sensizliğin müsebbibi yar...sadece ve sadece,hala çözemediğim ve öyle zannettiğim ihanetlerini temize çekemiyorum...ah,bir de onları temizleyebilsem senden kalanları sonsuzluğa taşıma çabalarımla...

"Mabedimin,kanlı türküsü,
Sunaklarımda ki adağım,
Delice tutkumun,
Mutluluk saltanatı,
Yaşanan her şey buruk şimdi, içimde, "

Sen ki ey yar...benim mabedimin kanlı türküsüsün hala...sen,benim mabedimde,aşka sunduğum adağımdın ve hala öylesin...delice sevdamın...hiç tatmadığım mutluluk saltanatımın sahibi ey yar...şimdi,sevdamıza dair herşey buruk içimde...ne vardı sanki,yaşasaydık herşeyi gönlümüzün salıncağında keyfimizce...şimdi buruk herşey yaşanmışlara dair içimde...

"Artık yılgın düşlerim,
Sonu mutsuz biten bir masalın,
Hüzünlü peri’siyim............."

Ey yar...düşlerim,ayazlarda kalmış bir yolcu gibi yorgun şimdi...çok yoruldum,sensizliği yaşamaktan...her masal mutlu biter sanırdım ben...Bak işte,bizim sevda masalımız mutsuz bitti...ben ise,bu masalın,mutsuz perisiyim...

Şiirin yüreğindeki avazlar hüzünlü...aşka dair...aşk mabedinin betimlemelerine dair...vefalı bir yüreğe dair...ve,en gerçekçi avazlar da,seslenilen sevgiliye sitemler sitemler...Şairemiz,eserin ta başından finale kadar avazlara sarmaladığı seslenişleriyle,mükemmel bir melodi hazzı bırakıyor okuyucunun duygularında...takılmadan ve sessiz bir yeraltı nehri gibi akıyor mısralar şiirin yüreğine...eserin başlığından da anladığımız gibi,o kadar yakın ki sensizlik kavramı şiirin yüreğine...eserin adı ve mısralar sarmalanmış...örtüşmüş hüzün tüten dizelerle...

Tebriklerim,sensizlik ve aşka dair iki kavramı örtüştürerek,mısraların yüreğine sarmalamnızdaki ustalığa ve efsunlu seslenişlerinizdeki vefalı duruşadır...selam ve saygılarımla...