Düşlerinin peşini bıraktığında,
Yanılgıların ortasında kaybolursun..
Çare aramaktan vazgeçtiğinde,
Belirsizliklerin ortasında hapsolursun..
Ne dününden,ne de bugününden eser kalmaz,
Kocaman bir çöküşün içinde bulursun kendini..
Sabırla ördüğün o duvar yıkılır,
Elini uzattığın,
Gördüğün her yüz yabancı olur sana..
O an da sessiz çığlığını bırakıp,
Avazın çıktığı kadar haykırmak istersin..
Bilirsin kolay olmayacağını,
Enkaz altında kalanları toplamaya çalışırsın..
Ufakta olsa bir ümit filizlenir içinde,
Tek başına ama dimdik durmaya çabalarsın..
Kolları sıvazların hayata karşı,
Geçmişi a’dan z’ye sıfırlarsın..
Direnişin kaybettiklerini geri almak için anlarsın,
Artık senin için yeniden doğuş vakti olduğunu görürsün..
İçinden gelen sese kulak ver;
Düşlerini sensiz,kendini de düş’süz bırakma..
O sesi dinlemekten vazgeçmediğin sürece de,
Ver elini huzur,
Ver elini mutluluk..
S.K.
NiLaS
15 NİSAN 2014