Bir seher yıldızı olsam gözlerinde yer bulsam…
Kirpiklerini her kapayıp açtığında beni bulsan,
Gülümsesen; rüzgarın olsam, yanı başında salınsam.
Günler ne çabuk geçiyor, biliyorum her şey çok çabuk eskiyor,
Eskimeyen değişmeyen sadece sensin…
Gözlerini arıyorum, yıpranmış aynanın karşısında,
Hayatıma lezzet veren o tadı arıyorum,
gezdiğim tozduğum her yerde sofralarda…

Uyuyamıyorum.Geceleri sevmem o yüzden belki de…
Bu yüzdendir yıldızlara olan aşinalığım.
Sen varken her şey daha güzel.
Umutlar yüreğimde boy boy yeşerir.
seninle bir başka gülerim.
seninle küçük şeyler ne de mutlu eder beni,
bir gülüşünle dahi yeniden doğar güneş dünyama.

Gecelerin kokusu sindi üzerime,
ve akasya ağaçlarından oluşan bir sınır çizgisinin içerisinde,
rengarenk çiçeklerle bezeli bir bahçe gibi gördüm ve öyle bildim hayatı.
Anlamamıştım ağaç niye kurur,
Çiçek niye solar, güneş niye batar.
Bahçem neden bu kadar büyük, gökyüzü niye bu kadar geniş,
Gecelerdeki bu aydınlık niye anlamamıştım.

Anlayamazdım ki yokluğunu yaşamadan.
Zaman hızla akıp gidiyor akasya dallarında,
Sonra savruluyor yapraklara takılıp dört bir yana.
Yanı başımda senin olduğun günleri hatırlıyorum,
Düşünüyorum bir de o güzel sesini gülümsemeni…
Ne de mutlu uyurdum sen varken yanımda,
Rüyalarıma gelmişken bana bakarken tatlı tatlı gülümserken.

Ellerini tutan ellerinin hasretindeyim hala.
Evden her çıktığımda aklımda dilimde sen varsın.
Bir kuş olsaydım konsaydım o güzel saçlarına.
Bir bulut olsaydım ayrılmasaydım senden.
Bir nefes olsaydım karışsaydım sesine.
Gül olsaydım, çiçek olsaydım sen koksaydın, sana açsaydım.
Kırık dökük hikayeler ayrı bir ahenkle geçer düşlerimden,
Adınla başlayan şiirler dudaklarımın arasından gidip gelir.

Kucağında iyice belirginleşir, parıldar küçük yıldızlar…
Yağmur yağar üzerime damla damla.
Yağmurla gelen sensin yıldızlarla parlayan sensin.
Gelen her gece sesini haykırır yüzüme.
Güneşle doğan sensin, güneşle batan sensin.
Kurak tarlalarda çiçekler dikerim, güllerin boynu bükük değildir.
Başaklar nazlı nazlı salınır el değmemiş topraklarda,
Sesin karışır adını fısıldayan rüzgara.

Bir kez daha seviyorum de ne olur dokun yüreğime…
Dokun düşlerime, umutlarıma, üzüntülerime…
Dokun yalnızlığıma, dokun ki artık gözyaşlarım dinsin.
Bir gün korkularımı, endişelerimi, acılarımı geride bırakacağım…
Hüzünlerimden uzaklaşacağım.
Güneşin battığı yerden ayrılacağım.
Doğduğun yere gideceğim.
Çocukluğumu, gençliğimi, sevinçlerimi, özlemlerimi alacağım yanıma.
Göğsüme sıkıştıracağım onları ve elimi sana uzatacağım.
Sevdiğimi ben geldim diyeceğim.
Kimse bulunmaz benim beklediğim kadar seni bekleyen.
Kimse istemez benim seni istediğim kadar.
Kimse sevemez benim seni sevdiğim kadar.
Yoldaşım ol, sırdaşım ol ne olur…

Hasan KAYA
Eğitimci-Şair-yazar