Hayatı bekler gibi
Beklerken ölümü
Bir yürek ağrısında
Ya da bir ciğer yanmasında

Solmuş bir nefes
İçinde bir sevda sızısı
Sorgusuz sualsiz mahkumitiyetinden
Şiirler dökülür

Bir kadın için üzülürsün
veya
oğluna
Solgun yüzün ifadesiz

Sonra bir hiçlik başlar
Söyleyemediğin sözler
Dolanır diline
Sabit bir noktaya takılır gözlerin

Vakit geçtir
Pişmanlıklar
Ayrılıklar
Özlemler için

Açık bir pencere
Oksijen tavan yapmış
Kuş sesleri yankılı
Hepsi senden uzak

Ağlamak için
Sebep çok
Ama
Gözde yaş kalmamış

Yeşil soğanın kokusu yayılır içeriye
Karanfil gibi kokar burnuna
Gel diye bağırır
Hiç bağırmayan toprak ana

Dünya sahnesinden
Elini ayağını çekerken
Her şey ne kadar tatlı
Ne kadar acı

Nerede
İç çekişlerin
Nerede
Sevgililerin

Üstüne bol gelen
Eskimiş pantolonun
Hanidir
Giyilmemiş

Sakalın eğri kesimli
Gözünde görmeyen gözlüğün
Lekesiz zihnin
Bulanık

Yaşamanın sevmenin
Işıyan cazibesi
Karanlık odanda
Binlerce kez yok olmuş

Yatağındaki intizam
Hiç yatmamaktan
Derli toplu her şey
Dokunmamaktan

Unutmuşsun
Amber kokulu çiçekleri
Duvarlar
Gözlerinle zengin

Umurunda değil
"Süs sukut şehvet"
Hepsi sessiz çığlıklarda
Hayalden ibaret

Soğumuş ellerini öpmeye
Gelen olmasa da
Yılların ıslaklığı
Avuçlarında

Niye bu işkence
Teslim ol artık
Neden göz koydun böyle dünyaya
Kazık çakmayacaksın ya

Ne istiyorsun
Konuş
Halen umutların mı var
Direnme artık

İndiğin merdivenden
Yukarı çıkamazın bir daha
En mahrem
Yok oluşundur bu

Göğün yarılışında
Dinlediğin yağmur sesleri
Şimşek gibi
Çakarken gözlerinde


"Çoktan öldüğünü hatırlamışsın"
Seni çağırıyorlar bak
Sağ salim demir atmışsın
Sonsuzluğa

Annen yok
Baban yok
Eşin yok
Oğlun uzak

Kim ısıtır
Kim sever
Seni bir daha
Topraktan başka

Baksana!
Seni baya hiçlik sarmış
Hiç!
Hiçlik!

Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN