Ayırt etmezdin kimseyi ne öteki ne beriki
Bin üç yüz on beşti doğum, yas seksen iki
Neden bizi böyle terk ettin dedem
Gözlerimizi yaşa garkettin dedem

Neyleyim tedbir bozmuyor takdiri
Elinden geldiğince yaşadın hak dini
Beyaz sakalın nur gibi yüzün
Dedem sen de oldun bir piri-fani

Bilirim Azrail yaşa bakmayacak
Yaşayan her canlı ölümü tadacak
Odan tertemiz, döşeğin hazır
Dedem o yatakta kimler yatacak

Ezan okunduğunu kimler bilecek
İnan dedem sensizlik bana zor gelecek
Kuruldu soframız, serildi minderin
Sensiz o yemeği bizler, nasıl yiyecek

Kafamı kaldırıp bakamıyorum
Kızardı gözlerim yıkamıyorum
Gelince eve bakardım yatağına
Yoksun sen artık, rahat yatamıyorum

Bir tesbih, bir saat hatıran kaldı
Vermezdik seni kimseye, fakat Yaradan aldı
Odana girdim, yerin ve namazlığın boş
Gönlüm senin ibadetle geçirdiğin gecelere daldı

Abdurrahman KAHRAMAN