Gül kokulu Resul sana muhtacız
Gül kokuna muhtacız kaldık amaçsız
Sen ki kötü söz söylemezsin sen değilsin anlayışsız
Bizler olduk anlayışsız kör nankör anlamsız
Sen her zaman ağır başlıydın
Her zaman apaydın
Bizler yolundan ayrıldık olamadık aydın
Gül kokulu Resul
Sen umanı ümitsizliğe düşürmedin
Yanına her gelene yardım ettin
Her şeye dikkat ettin
Zulüm altında inleyenlerin yanında oldun
Hiç kimsenin kusurunu aramadın
Seninle olanlar hiç kalmadı yapayalnız
Af edici idin hiç almadın intikam
Sana taş atanlara taifliler etmedin beddua
Keşke Taif’te olsaydık o an
Keşke o gün orada bir dev olsaydık
Sana değecek taşlara bir siper olsaydık
Senin yerine taşları bizler yeseydik
Bizim anlımıza o taşlar değse İdi
Gül kokulu Resul
Ellere yapışan bir taş olsaydık
Ellerden hiç ayrılmasaydık
Ayaklarının altında bastığın taş olsaydık
Olamadık
Yetişemedik
Af et bizleri
Rahmet peygamberi idin
Mekke sanki bir dikenden çember olmuştu
Seni ve ashabını her taraftan daraltıyordu parçalıyordu
Sıcacık kumlara yatırılmış Hz. Bilal inim inlim inliyordu
işkence yapmaktan zevk alıyordu zalimler
Hz. Ammar’ın Hz. Zinnire’nin ve Hz. Fukayha’nın iniltileri
Geceyi yırtan bu çığlıklar iniltiler mekkeyi bir deprem gibi sallıyordu
Putperestler sessizce içlerinde sevinç duyuyorlardı utanmadan uyuyorlardı
Hz. Bilal’le beraber Mekke’nin çocukları da
Allah bir Allah bir diyorlardı
Hoşlarına gidiyordu bu söz anlamını anlamasalar bile
Sen geceleri uyumuyordun
Kucakladın herkesi etrafına topladın şefkatinle güzelliğinle gülüşünle
Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdin
Sade kıyafet giyer gösterişten hoşlanmazdın
Bizlerse gel de gör tanıyamazsın
Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz ve bağırmazdın
Oysa bizler her şeye bağırıyor çağırıyoruz
Konuşurken adeta çevresindekileri kuşatırdın
Bizlerse çevremizdekini bırak şehrimizdekileri kaçırıyoruz
Kin ve nefret dolu sözlerle bakışlarla
Kimseye hakkında hayırlı olmayan bir söz söylemezdin
Oysa bizler zan ve içinde yüzüyoruz
Kendi şahsın için asla öfkelenmezdin öç almazdın
Senden bir şey istendiğinde asla hayır demezdin
Kelimelerin tane tane ve inci gibi idi hiç küsmezdin
Oysa bizler küsmek için yarışıyoruz
Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dinlerdin
Halkın kullandığı hiçbir kötü sözü kullanmamıştın
Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir halde dururdun
Fakirlerle beraber yerdin öyle ki onlardan ayırt edilmezdin kendini
Oysa bizler insanların fakir olması için gece gündüz çalışıyoruz
Sıradan değildin ama sıradan insanlar gibi yaşardın
Oysa şimdi bizler krallar gibi yaşıyoruz ama zindanlardayız
Hiç kimseyi ne yüzüne nede arkasından kınardın
Oysa bizler her anımızda herkesi kınıyor kendimizi devleştiriyoruz
Düşmanlarını affetmekle kalmaz onlara değer verirdin
Bizler kardeşimize değer vermeyen
Kalbini kıran malında gözü olanlar olduk
Gereksiz yere konuşmaz konuştuğunda da ne eksik nede fazla söz kullanırdın
Oysa bizler şimdi papağan gibi boş sözler konuşur
Boş işlerin peşinde koşuyoruz
Sana muhtacız gül kokulu Resul
Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdün
İki yalına salınmaz adımlarını geniş atardın
Yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilerek vakar ve sükûnetle yürürdün
Oysa biz hep önde bizden büyüklere saygısı olmayan
Kendini sadece düşünen zavallılar olduk
Çok konuşmazdın öz ve hikmetli konuşurdun
Düşünceliydin boş şeylerden yüz çevirirdin
Sana muhtacız yolumuz yönümüzü şaşırdık
Göklerden gelen kutlu daveti Kuranı unuttuk
Sadece ölülere okuyoruz
Dünyaya Gönül Vermedin
Biz sadece dünya için çalışıyoruz
Dünya sana sunuldu
Sen kabul etmedin bile gül kokulu Resul
Kutlu doğum haftanla yine seninleyiz
Yine seninle doğmuş gibiyiz
Seni yeni tanımış çocuklar gibi sevinçliyiz
Sana koşmak için hazırız
Seninle soluk alıyoruz
Hep seninleyiz
Kutlu doğum haftana vesile olan kardeşlerimiz
Bizden önce sana ulaştı
Sendeki tüm güzelliği bizden önce gördüler
Senin gönderdiğin selamı ulaştırmak için bu günü tertip ettiler
Onları komşun kabul et
Bizleri de onların bu güzelliğinden dolayı komşu kabul et
O heyecanla bu günü tertip ettiler
Gördükleri güzelliklerini bize anlatmak için
Sen cümlemizi Ümmetin olarak kabul et gül Kokulu Resul
Mehmet Aluç