Bazen düşünürüm de,
Bu dünyada hiçbir şeyin değeri yokmuş.
Ölüp gidenleri düşünürüm,
Ve onların mallarını mülklerini düşünürüm,
Hepsi boşunaymış.
Fakirin zenginden farkı yok, bu güne kadar gördüğüm mezarlıklarda
Değil mi k,i hepsi de kara toprağın altında.
Tek bir fark görüyorum,
Birinin mezarının başında mermer taşı,
Birinin mezarının başında çürümeye başlamış iki tahta.
Ne bir saray, ne bir dam var,
Ama ikisi’ de yatıyor mezarlıkta yanayana.

Hani dünyada fakir zengine hizmet ederdi.
Bir lokma ekmek uğruna.
Kapısında kul olurdu beklerdi.
Merak ediyorum yine öyle’ mi acaba.
Hiç sanmam..
Zengin’ de çıplak doğdu fakir de çıplak doğdu anasından
Kaderi kökten deseler’ bile inanmam.
Şu kader dediğin nedir’ ki !
Kanun desen, kanun değildir.
Bazıları yazı derler de buna, buna da inanmam.
Çalıssa çabalasa kaderini değiştirirdirdir insan,
Aklını kullanırsa gerektiği zaman..

11 Nisan 2014
Ahmet Yüksel Şanlı er