Bir kez daha baş başayız seninle - bir kez daha!
Adına yalnızlık denilen şey...

Denizler arası iki yıldız
Biri ben biri sen
Hıyanete kurban edilmiş o pejmurde gezginliğim
Gecenin çığlığı artarak kulaklarımda
Gel vur ve geç bir zamanın kahpe ayazlarında

Şimdi köpekler bile uykuda, ezanla başlayacaklar ulumaya
Bense çok şey anlatmak istiyorum sana
insanlar az geliyor bana

Önce beni ıslak bir öpüşün doruğuna götür
Ki titretsin beni İspanyol "Paplo NERUDA" Kıvamında
Yalnız benimki ürküp dibe batmayan bir kucaklayış olsun

Sonra
Yüzü olmayan biri katılsın aramıza
Eski günlerdeki gibi mutlu görüneyim, ama onu tanımamış gibi davranayım
Zaten yüzü yok ya...

Sadece bu gece kalsın yanımızda
Sabahın ilk ışıkları ile gitsin
Gitmeli de zaten, ne işi var ki aramızda?

Madem ki sadece bu gece
Hiç bir şeyin hesabını sormayacağım ona
O da aradığı huzuru bulacak yanımda

Göğün alçalışını seyretsek yeter
O anlar neden bu seyre daldığımızı
Belki de yıldızlara bakıp bir dilek tutar içinden
Ama söyle ona
Sakın her gece burada bizimle olmayı dilemesin

Ve boş evin kokusu
"Kırbaçlıyor göğsümü"
Gitti değil mi?

Yine büyüyen bir ses gecenin çığılığı
Boğazım kurudu
Bir damla su içeyim ah!
Onun bardağında
Bu susayış neyeydi?
Yok yok sadece boğazım kurudu...

Artık "yıldızlarla sürdürmeliyim konuşmayı"
Bana müsaade yalnızlık
Bana müsaade
Sönmüş volkanları yeniden canlandırmanın alemi yok...

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN