Sadece sevdim..içimde biriktirdim..Kalbimi her defasında büyütüyordum çünkü taşardın biliyordum..Doldum ama taşmadım....Kendimi bir hiç uğruna yas’tım ama vazgeçmedim..
Hüzünlü mısralar okudum hep..elemli şiirler yazdım..sevgileri as’tım..Sevdaları küs’tüm..
Aşkın hicranlı kısmı ilgilendirmedi beni..bir ayrılık yaşanmadı..bir ay çıkmadı bir güneş batmadı..Ben sadece yazdım..
Oda hiç’ti..
Bende his’ti..

Ölümün ne olduğunu bilmeden ölürüm diyordum ona..Öyle zamanlar yakınımdaydı ki..Candı yüreğe..Kandı damara..Yaştı göze..Baştı beyne..ruhtu bedene..kokuydu tene..fikriydi beynin..Zihniyetiydi hislerin..düşüncesiydi anlamların..Kalemiydi yazılanların..Maneviyatıydı dinin..coşkusuydu gözlerin..Hüznüydü küslüklerin..
Yakınımdayken Ne çok şey oldun bu evrenimde..
Bıraksan kalbini,olmayacağı şeyi kalmazdı dünyamın..

Fırtına öncesi sessizlik gibiydi..gelmesi herşeyi şeyi başbatan başa değiştirirdi..Yağmurdan sonraki gökkuşağı gibiydi..Her rengi barındırırdı içinde Lakin Bile(gel)medi..

Atomun parçasıydı..Bir bakışının rengi bile Benliğimi şaşırtırdı..Siyah olunca gözleri Ölüyordum..Pembe olunca yeniden doğuyordum..Okyanusa benzerdi en çok..Mavi bakışlarında yüzerdim..Yeşil gözlerinde bahçeydim..sarı gözleri özlemiydi..kırmızı gözleri aşkıydı....Hani melek derdim ya inanmazdın, beyaz gözlerin bunun ispatıydı.. Kahve gözleri ise bendeydi ..Sizin anlayacağınız Gözleri bana hiç yalan söylemezdi..

Bi yaşadım..bi daha ölüyordum..Onu görüyordum..Ve anlıyordum..
O gidecekti..Ben bitecektim..o bitseydi ben gitmezdim..
O sevseydi sevinçten kırmızı ölürdüm..
O sevmedi acıdan siyah ölüyorum..

Ben beyaz ağlardım hep..
Sen ne ağlarsın hiç görmedim..
Sevincin hep Pembemsiydi ama
Benim sevincim bile sahte pembeydi
Çünkü sen giderdin..
Ben yine severdim..

Ben bir h’içtim..
Hep sana içtim..
Çünkü sana histim..

Sezgin SEVEN