GÖNLÜME HÜKÜM GEÇMİYOR
Ağlama gönül, ağlama sakın.
Zoruma gidiyor böyle yaşamak!
Hicrana sarılıp maziye gömülmek,
Bana göre değil of gönül!
Alışkın değilim yalnızlığın kulu olmaya,
Yalnızlık beni tutuklu koydu.
Şimdi boynumda pranga,
Ayağımda zincirler,
Koşuyorum özgürlüğe doğru.
Koşabilirsem tabi ki!
Ruhum benden çok arkalarda yürüyor.
Kalbim küs olmalı benimle konuşmuyor,
İçimdeki çiçekler açmadan soluyor,
Konuş susma gönül, sana ne oluyor?
Şeytan bile böyle intikam almayı bilmezdi!
Amacın beni arkadan vurmaksa,
Kurşuna ihtiyaç yoktur.
Sen elini kirletme sakın,
Günahlarım veballerim,
Zaten bana yeter de artar bile.
Ben bir ölüyüm gönül, için rahat etsin!
Ah gönül, gözlerimi senden alabilirim.
Tenimi senden çalabilirim.
Hayallerime ara verebilirim.
Ruhumu bilmediğim yerde koyabilirim.
Yürek ferman dinlemiyor,
Ona nasıl söz dinletsem sen söyle?
Gönül vazgeç bana zulüm etmekten,
Senle uğraşmaya halim kalmadı.
İstersen küs, istersen çık git bedenden.
İstersen günahkâr belle ezelden.
Umurum da değil!
Usandım gönül senin elinden!
Usulet Güner