2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
987
Okunma
Her şey sessizdi, karanlıktı.
Yüreğim burkuluyordu dokunduğun yerden.
Sessiz ve acı nidalarım yankılanıyordu bedenimde.
Tüm gölgeler göğe doğruluyordu bizim için,
Ve tanrıdan tek bir dilekleri vardı,
Sen!
Sessizlik sensizliğe dönüştü.
Karanlık gözyaşlarımın tesellisi,
Gözyaşlarım ise senin mutluluğundu.
Gece ağlamayı,
Ay ışığı hüznü öğretti.
Gün doğumu umut demekti,
Ve tek bir mağduru vardı umudun,
Ben!
Ve ayrılık vakti geldi,
Hüzün her bir yanı sardı,
Gözler doldu tekrardan.
Ben kimseye akamıyorum,
Yaşlar akıversin.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
