Gecenin orta yerindeyim rüzgâra kucak açmış dağ misali yapayalnız,

Gecenin orta yerindeyim
Rüzgâra kucak açmış dağ misali yapayalnız,

Yüreğim kaskatı boranlara tutulmuş,
Kasvetim yersiz üstüm başım pas içinde.

Kafamda illegal düşünceler filizlenir
Yaşama ve yaşanmışlıklara dair.

Amansız sevdaları
Ve çat kapı gelen kayıpları ağırlamış yürek sızılarımla

Çökmüşüm her zaman ki köşeme,

Yine Sayısız sevda masalında,
Düş kırıntıları arasında buluyorum kendimi

Sonra; sonra mı?
Dipsiz kuyulara salarak kendimi yargılıyorum
Kendi rejimim de gaddarca

Sen geliyorsun aklıma
Kötü bir anı gibi yüreğimi dağlayan,

Fakat minik bir çocuğun bayram sevinci gibi
Tebessüm ettiren karanlığa

Üstüme düşen ağırlığınla sendeliyor bedenim

Dur diyorum, Hayaline dalıp,

yalnızlığın sillesiyle uyandığımda
Bir yıkımı daha kaldırmaz yüreğim biliyorum.

Hem ben yalnızlığa vurgunum,
Çekemem göz yaşını, duygu selini, sarmaş dolaş edaları

Bir sigara yakıp hayalini duman duman savuruyorum
Rüzgârın esaretiyle gecede

Gözlerim çakmak çakmak ışıldıyor karanlığa
Bu gecede söküp attım seni ve tüm sevdalarımı sevmelerimi...


Hoşçakal al yanaklım hoşçakal...


Destan Munzurlu