Masumane bir merhaba ile başlamıştı her şey,
Ve ben,
AŞK’ın anlamını bilmeyecek kadar küçüktüm..
Kaderimin sadece sen olacağını,
Yüreğimin kapılarını kapatacağımı bilmeden sevmiştim seni..
Takvimden yapraklar dökülüyor,
Mevsimler geçiyor..
Geçiyor geçmesine de,
Bana her mevsim kış kaldı senden sonra..
Başımı iki avucumun içine alıp,
Defalarca sordum kendime;
"Ne vardı da benliğimle esir düşmüştüm bu sevdaya".?
Kırgınlığımın,
Kızgınlığımın geçmeyeceğini bile bile,
İnatla sevmek seni..
Ömrümü ömrüne hediye ettiğim yar,
Dinle şimdi:
Uzun ve soğuk bir kış akşamı,
Yağan karla birlikte ellerim gibi,
Kalbim de buz tutmaya başladı,
Ve sana dair her şey çığların altında kaldı..
Bana yaşattığın o duyguları,
Sevdiğim sana yakıştırmak,
Sana kıymak kolay olmayacak sanırdım,
Aldanmışım meğer..
Sahi sen nasıl kıydın,
Seni seven yüreğime,
Yok yok,
Bitmelisin artık..

İşte o buz gibi gecenin devamında,
Seni sevişim gibi unutmak istememe de sitemkar oldum..
Hıçkırıklarımla başbaşa kalmıştım yine,
Ve kar lapa lapa yağıyordu pencereme,
Birden bir çiçek büyümeye başladı,
Kan kırmızısı..
Beyaz örtülerin arasında nasıl da kamaştırıyor gözlerimi,
Seni ilk gördüğüm günkü gibi,
Masum ve heyecanlıydım yine..
Her gün anlattım ona,
Boğazımda büklüm büklüm olan gidişini,
Ben anlattıkça o büyüdü,
O büyüdükçe,
Seni unutmamın verdiği mutlulukla ona adadım kendimi..
Şimdi artık,
Tek Sevdam var benim,
Kardelen çiçeğim ve Ben..
S.K.
NiLaS
11 OCAK 2016