Bir anda
Ümitlenmiştim
Hissiyatımı kuşatan sese gönül vermiştim
Akıp giden çağlayan misali revan olmak istemiştim
İlk ve müstesna aşkım dedim, sahiplendim, vazgeçmemiştim

Demek ki
Sevmek, gönül vermek
Her fırsatta onu inisiyatifinde nefeslenmek
Onu mutlu ve mesut etmek için fedakârlık yolunu seçmek
Her ne şartta olursa olsun sadakatten ödün vermemek gerekir demiştim

Gel zaman
Oldu ki bizi bize bırakmadılar
Her fırsatta zorluk çıkartmak için çaba harcadılar
İnsan olduğumuzu, kalbimizin bulunduğunu nasılsa unuttular
Hangi çareye başvursak, sırılsıklam olmak için umutlansak bırakmadılar

Sabah, akşam
Sabrettim, bir çaresi olmalıdır dedim
Sevdamı feda edemezdim, her zorluğu yenmeliydim
Fakat ne kadar böyle düşünsem de, beni umursamayan nedenleri yenemedim
Yıllara sâri özlemim, bir ömür boyu beslediğim ümitlerim hazana gönül verdi çaresizdim

Oysa ne babamı
Ve ne de annemi dinlemiştim
Kalbimin sesine taliptim, bilmediğim aşkı böyle keşfetmiştim
Nasıl olsa çile, cefa onun halinde vardı dedim, her ne kadar zorlansam da sabrettim
Sevdiğim kişinin annesi ve efradından çok çektim, sanki eziyet edilmek için seçilen nefestim

Başaramadım
Bir askerlik ve bir de polislik için
Çekip gidince, garip ve kanadı kırılmış bir kuş misali sahipsizdim
Onca sene sabır ve fedakârlık adına anlaşılmayan halim artık pes etmişti, üzgündüm
Evliliğimize son noktayı koymak için bir müddet daha bekledim, fakat karşıdan bunu göremedim

Artık şimdi
Yeniden doğmuş gibiyim
Onca çile ve hiddete rağmen ne kadar sabretmiştim
Demek ki sevmek ve sevda adına ümitlenmek tek başına olmuyor
Seni veya karşıyı bağlayan mücbir sebepler, her ümidi ve duyguyu etkiliyor, hiç takat bırakmıyor

Mustafa CİLASUN